campinginportugal.reismee.nl

Even bijpraten...

Ineens was ik weer op de camping. Ik sliep op een andere plek, had een ander vrouwtje, een ander baasje die ook druk was met een andere hond. Kortom mijn wereld stond weer op zĀ“n kop. En nou moeten jullie weten dat ik in de tussentijd ook al verhuisd ben. Mijn echte vrouwtje had haar oog laten vallen op een huisje zei ze. Ze vertelde er niet bij dat ik wat trappen op moet. Maar trouw als ik ben, ben ik meegegaan, heb me weer aangepast en zoek steeds meer mĀ“n rust. Tsja, dat heb ik nou gewoon nodig op mĀ“n ouwe dag. Jaha, het is al bijna 11 jaar geleden dat ik mĀ“n vrouwtje gevonden heb. Maar goed, terug naar de camping, of ook weer niet, want na een tijdje kwam ze me weer halen. En ik was helemaal blij verrast want Oma was erbij. En die had ik sinds vorig jaar , toen we in mei uit Nederland weggingen, niet meer gezien. Dat was dus wel ff een feestje. Iedereen weer bij elkaar, dat is leuk.

Nou toen gingen we weer naar het nieuwe huisje, en ik was wel benieuwd of onze andere nieuwe huisgenoot, Krummel er nog zou zijn. En ja hoor, die kwam weer gezellig binnen wandelen. Iedereen weer op het honk en mijn vrouwtje kennende zou er nog wel weer wat gaan gebeuren. Maar het was heel rustig, we zaten veel op het nieuwe balkon, Oma lekker lezen, vrouwtje ook af en toe. Soms was ze even weg, en dan kwam ze weer met lekker eten en zo terug. Helemaal goed. Maar op een avond, dacht ik ja hoor, het gaat weer gebeuren. Dat zwarte geval met wieltjes stond in de kamer, ze was aan het rommelen, maar de volgende dag eenmaal in de auto, stopte ze niet bij de camping... Okee, waar gaan we nu heen....Weet je wat, ik ga lekker slapen op de achterbank. Ik merk het wel! Gelukkig kan ik geen kaart lezen, weet ik niets van de wereld, behalve van de mijne en ja hoor, ineens ben ik ergens...ondertussen wel even misselijk geweest. Weet je, ik kan gewoon niet tegen die bochtjes en dat gehobbel. Nou ja ontbijtje er uit, vrouwtje maakt het schoon, snapt ook dat het gebeurt, ik krijg niet op mĀ“n donder, wel een beetje water en een aai over mĀ“n bol, nou dan hou ik het wel weer even vol. Bestemming bereikt...zegt ze....nou je gelooft het niet, maar het is een andere camping. Wat nu dan???

Okee, ik weet het, iedereen heeft zo zĀ“n rituelen. Dus de koffers uit de auto, naar het huisje, ik moest aan de riem en bij Oma blijven. En vrouwtje maar sjouwen met al die spullen die ze altijd weer mee slepen, oh ook voor mij zei ze. Mij hoor je niet klagen! Nou, tsja wat doe ik dan...ik leg me er bij neer. Op mĀ“n kussen, bij Oma, want vrouwtje was er alweer vandoor met de auto. Toen ze terug kwam had ze lekkere hapjes bij zich. Moe van de reis, gingen we vroeg naar bed. Oma op de slaapkamer en vrouwtje op de bank in de woonkamer, ik kon dus lekker dichtbij haar liggen.

Nou elke dag gingen ze op pad, mij geruststellend toesprekend dat ze weer terug zouden komen. Tsja dat moet je dan maar geloven hĆ©, en er het beste van hopen. Dus ik weer lekker slapen en zij tochtjes maken. Ik vond het wel best hoor dat ik niet elke keer de auto in en uit hoef, dat gaat allemaal niet zo makkelijk meer op mijn oude dag. Ik zal vrouwtje vragen of ze wat fotoĀ“s laat zien van de uitstapjes.

En toen was er een dag dat ze maar heel even weg waren, ijsje eten zeiden ze, en daarna bleef Oma lekker de hele middag bij me en tsja vrouwtje ging weer op pad. Het was beter dat ik niet meeging, want dan schoot het niet op, ja, dat zegt ze echt...

De dag daarna was het weer gedaan met de rust, alles werd weer ingepakt, ik mocht weer op de achterbank (zonder eten) en daar gingen we weer. Naar de Algarve hoorde ik vrouwtje zeggen. Klinkt niet als camping, dus ik vreesde met grote vrezen. Na wat tussenstops met wat slokjes water, wel nodig hoor met die warmte in de auto, kwamen we ergens aan. Na een tijdje met Oma in de hal van een flatgebouw te hebben gezeten, kwam vrouwtje weer terug. We moesten met de lift naar boven, er werd iemand gebeld, en uiteindelijk kreeg ze de deur open en konden we naar binnen.

Nou het gebruikelijke ritueel weer, plekje en eten voor mij, Oma legt haar spulletjes in de kast, vrouwtje rommelt wat en toen gingen ze zich omkleden, want het was tijd voor het zwembad. En ik maar denken, oh nee, neem mij niet mee, ik blijf hier, geen waterballet voor mij...Gelukkig, mocht ik binnen blijven. Oma liet de deur van het balkon op een kiertje, dus mooi, ik kon ook naar buiten. Later hoorde ik dat dat niet de bedoeling was, omdat Oma bang was dat ik van het balkon af zou vallen... Tuurlijk niet... Nou ze kwamen mopperend terug, geen zwembad of zoiets.

Een dag of 2 later, ja hoor, daar gingen we weer. En pff wat was het warm, maar gelukkig kreeg ik elk uur een slokje water en ik hield het vol. Toen kwamen we ergens met heel veel honden, op afstand gelukkig, tsja die begrijpen die COVID regels wel. Ik kon weer lekker buiten lopen en liggen en de dames waren heel blij dat ze nu wel naar het zwembad konden. Ā“s Avonds nog even lekker buiten gezeten en de volgende ochtend deed het vrouwtje iets in mĀ“n eten, ja ho ff, dat eet ik zomaar niet....maar ja hoor, ze heeft het voor elkaar gekregen..iets tegen misselijkheid zei ze. Nou dat heeft geholpen, het schijnt dat we het laatste uur een enorme slingerweg hebben gereden en ik was in diepe slaap, niks van gemerkt en ook niet misselijk.

Eenmaal weer thuis, kwam katje Krummel ook weer aanlopen. Zo leuk dat die gebleven is.

Dag allemaal, lik van Fifi


We gingen weer verder

Hallo allemaal,

Het is zondag, dus heb ik ff tijd om te schrijven over de laatste dag van mijn reis, daarna werd alles anders, maar misschien moet vrouwtje dat maar vertellen, want ik snap al die woorden niet zo. Nou we gingen dus weer verder, maar waar heen, dat wist ik nog steeds niet, ze zei iets van goh Fifi gaan we naar Nederland, het zal wel dacht ik. Als ik maar lekker mĀ“n tukkie kan doen. We reden lekker snel die dag, er is niks op de weg zei ze. En opeens stonden we stil, vrouwtje werd een beetje zenuwachtig, oh jee, de grens nu al dicht, zei ze. Maar we reden heel langzaam door, toch altijd wel een goed teken denk ik.

We stopten weer bij zoĀ“n sterk ruikend gebouw en toen hoorde ik haar zeggen, rond 6 uur zijn we er wel. Er is dus een eindbestemming, maar waar, dat is voor mij nog steeds de vraag.

Nog even lekker getukt en toen stopten we, we zijn er Fifi, zei ze. Nou dan maar eens zien waar ik terecht gekomen ben. De deur gaat open en we staan weer voor zoĀ“n grijze deur die automatisch open gaat en dan sta ik weer in zoĀ“n ding die je optilt, ik vind het maar gek. Maar vrouwtje doet of het de normaalste zaak van de wereld is, dus ik vertrouw er maar op.

Nou toen nog een stukje lopen, binnen, en toen snapte ik het, daar is Oma. Dat is toch even gek hoor, niet op de camping maar heel ergens anders. En Oma heeft een vloer waarop mijn nagels een heel gek tikkend geluid maken, alsof ik op hoge hakken loop. Al snel heb ik het kleed gevonden en daar kon ik weer lekker liggen. Ik kreeg al snel een hapje te eten en we gingen weer even naar buiten. Toen ik mijn plasje ergens wilde doen, zei vrouwtje dat dat niet mocht, Nederlanders willen dat niet in voortuin, Fief, zei ze.... Nu loop ik aldoor aan de lijn.

En we zijn er nog steeds, het is al heel lang geleden dat we hier gekomen zijn.


De volgende dag

Bedankt voor jullie reacties, rollebollen doe ik hier ook Frank, maar die katten daar ben ik wel benieuwd naar ?ja Jacqueline, we wandelen veel, dat moet ook want Oma is aan haar knie geopereerd en die moet weer leren lopen. Ik loop niet zo snel, want aan de val die ik heb gemaakt, toen ik mijn logeeradres probeerde te ontvluchten, heb ik een stijf pootje overgehouden, tenminste dat denk ik. Het kan ook mijn leeftijd zijn natuurlijk. En ik ben niet dol op de dierenarts, hoewel ze ontzettend lief is, dus ik hou me flink. Maar volgens mij heeft vrouwtje het wel door.

Nou van die avond weet ik alleen nog dat ze achter die bewegende deur verdween en dat ik toen helemaal alleen op de gang stond. Even later kwam ze weer tevoorschijn en toen mocht ik ook mee. Ik was best wel moe van de reis, dus lekker liggen slapen op mĀ“n nieuwe kussen.

De volgende dag gingen we verder, ik heb niet dat lekkere ontbijthapje gehad, maar wel mĀ“n normale brokjes. Ik hoorde haar zeggen, Fief, we gaan tempo maken, want het Coronavirus zit op onze hielen. Geen idee waar ze het over had, ik ben lekker in mĀ“n mand gaan liggen (ja, ik heb een luxe reismand, dezelfde als thuis) en slapen maar. Tsja en dan maakt ze me weer wakker om een stukje te lopen en dat moet ik weer in de auto blijven en dan gaat ze weer weg en dan komt ze weer terug, gelukkig maar, want tsja ik kan natuurlijk niet autorijden of de deur opendoen en weglopen...

Zo ging het een paar keer en de laatste keer die dag, liet ze me ook alleen, maar toen werd het me toch warm in de auto, ik raakte een beetje in paniek. Gelukkig kwam vrouwtje me redden.

Die avond sliepen we ook weer ergens anders, nu kon ik gewoon een trappetje op en waren we bij de voordeur van onze kamer. Vrouwtje ging even weg en kwam met iets terug...nou tjsa, jullie weten ik eet alles, volgens mij dacht vrouwtje dat ook bij die maaltijd. Ik hoorde haar bezorgd bellen, maar toen zei ze zoiets van ok, dan rijd ik door.

Fifi is weer op reis

Ja daar ben ik weer, ik heb een tijdje niet geschreven. Niet dat ik iets aan mĀ“n pootje had, maar het kwam er niet zo van. Maar nu maak ik toch wel weer wat mee, of eigenlijk ook weer niet zo veel. Ik woon niet meer op de camping, ik werd in de auto gezet en na een stukje rijden, met van die nare bochtjes, kwamen we ergens aan en daar gingen we niet meer weg. Geen groen gras meer om op te rollebollen, ineens moet ik aan de lijn als we naar buiten gaan. Best wel wat veranderingen, zeg maar. Maar ach, ik wende daar wel aan. Soms bleef er een ander hondje logeren, maar negeren was het beste. Ik kreeg toen wel elke dag kip. Toen dat hondje wegging werd dat weer wat minder, ik weet ook niet waarom.

Tussendoor ging ik nog uit logeren, in het dorpje waar ook de camping is. Toen ik even los buiten liep, dacht ik, ik ga even naar de camping. Niet wetende dat er een vrij hoge muur was waar ik afviel, maar goed opgekrabbeld en doorgelopen naar de camping, ja die weg ken ik wel. Even later kwamen ze me weer halen, het was blijkbaar niet de bedoeling dat ik er in mĀ“n eentje op uit ging.

Nou toen was het een maandje rustig en daar begon het weer, vrouwtje ging koffers zoeken, sinaasappels plukken, kocht voor mij gekke dingen, wel heel fijn, ik kreeg een nieuw slaapkussen. Slapen doe ik graag, dus dat is wel aan mij besteed. Op zekere dag, vraag me niet welke, kreeg ik eerst Ā“s ochtends een stukje hamā€¦dat doet ze anders nooitā€¦en toen weer even slapen en toen begon het. MĀ“n mand mee, mĀ“n nieuwe slaapkussen mee, ik kreeg een special tuigje om..wat nuā€¦

Nou op naar dat geel-rode gevaar van mĀ“n vrouwtje, ik dacht nog als dat maar veilig is, maar ik hoorde haar tegen iemand zeggen dat ie net een grote beurt had gehad..de auto dan, hĆ© als ik het goed heb begrepen.

Ik werd in de auto geholpen, wel nodig op mĀ“n oude dag en dacht wat staat me nu weer te wachten, was ik maar niet van dat muurtje afgesprongen, dan had ik nu misschien wel thuis mogen blijven. Al snel viel ik in slaap en werd ik wakker gemaakt om even naar buiten te gaan, plasje doen, wat drinken, vrouwtje deed wat vaags met een slang, liep ergens naar binnen, kwam weer naar buiten en daar gingen we weer. Dat is een paar keer gebeurd die dagā€¦Tot we ergens in een plaatsje kwamen. Ik moest in de auto blijven en even later werd ik gehaald, heel lief. We liepen een gebouw naar binnen en voor het eerst in mijn leven was er een deur die openschoof en ik moest mee naar binnen. Ik weet niet wat er gebeurde maar het voelde alsof ik werd opgetild en toch met mĀ“n pootjes op de vloer bleef. Toen ging die deur weer open en moest er een andere deur open en kwam ik op een kamer die ik niet kende. Nu ga ik slapen, oh nee, hoor net dat we nog even naar buiten moeten....daag allemaal...stay home, stay safe

En gelijk door met deel 2!

Storm, regen en gesloten campings, dat is volgens vrouwtje de titel van dit stukje! Toen ik zondagavond lekker aan het schrijven was, was het om me heen heel lawaaierig. Ik hou daar niet zo van, kijk, die geluiden van de rivier bij onze camping ken ik, maar dit lawaai..ik ben diep onder de slaapzak in mijn mandje gekropen! Ook ā€˜ s nachts ging het nog behoorlijk tekeer en ā€˜s ochtends kon ik gewoon het water van de tentvloer drinken. Maar die stoere, doorgewinterde kampeerbaasjes van wilden verder. Nou dat werd een rustdag voor mij, ik ben op de achterbank neergeploft, er heel even vanaf geweest voor een plasje en daar gingen we weer. Vrouwtje moet maar even uitleggen wat er aan de hand was..

Nou okee dan Fief, doe ik. We wilden naar A CoruƱa, en hadden een camping gezien in de gids en op internet die het hele jaar open is. Daar eenmaal aangekomen in de regen, bij een dichte slagboom en lege receptie, kwam er nadat ik aan de bel had geklingeld iemand aanlopen om te zeggen dat de camping dicht was...En daar stonden we op ee steile afrit, waar het lastig keren was. Geen hulp, zoek het maar uit...Met veel gedoe gekeerd, steile helling en rokende koppeling, weer terug (niemand moet ooit nog zeggen dat het bij ons zo steil is ;)). Ok, er zou nog een andere open zijn..nee dus...op internet had ik nog gezie dat in een plaatsje verderop 4 campings zijn, waarvan 2 het hele jaar open. Vol goede moed verder, maar ook daar alles dicht. Een ritje door A CoruƱa met auto en caravan leek ons geen goede optie, hotelletje gaat niet met Fifi, terug ri Santiago de Compostella wilden we niet, dus op zoek naar de dichtst bijzijnde camping die open was...200 km. Baksteen op het gaspedaal en gaan. Fief kon lekker doorronken op de achterbank, het was haar rustdag.

Zo Fief, nou jij weer!

Nou, ik was dus lekker uitgerust en kon vanochtend lekker rondrennen op het gras hier op de camping! De tent bleef staan, alles ging heel kalm aan, lekker zitten in het zonnetje, helemaal goed! Op een gegeven moment gingen we toch met de auto, maar niet zo lang. We gingen een stukje lopen, en ik loop altijd liever op het asfalt dan op de stoep, maar dat leverde me een paar venijnige rukken aan de riem op. Baasje maakte veel fotoā€™s, dus ik denk dat ie het wel leuk vond daar. En toen weer even uitrusten, in het zonnetje, met een hapje en een drankje! Toen weer verder met de auto, zodat ze nog iets van het landschap konden zien! En nu weer lekker relaxed, met het kacheltje aan, dekentje over in de tent.

Ja hoor, daar gingen we weer, op naar de bergen deze keer! Deze camping lijkt een beetje op thuis, kabbelend riviertje, bergen, een bar met een houtvuur en ik mocht binnen, dus ik weer lekker mijn favoriete standje als hot dog ingenomen. Helaas gingen we weer terug naar de tent en even later gingen ze er van door. Ik lekker tukken en toen ze terug kwamen wachtte de beloning...stukjes vlees, smullen!

En toen ā€¦ Een dagje regen, dus ik dacht dat wordt binnen blijven, maar nee hoor, ze gaan toch op pad...Jaha, Fief, 10 jaar geleden konden we de tocht naar de meren en Covadonga in de Picos de Europa niet maken, wegens een overvloed aan toeristen...maar nu hadden we de weg (bijna) voor ons zelf!

Jaha, ik genoot van alle geuren daar boven in de bergen, gelukkig was het droog en ging vrouwtje ook niet ver wandelen. Baasje vond het te koud, en zat al weer in de auto. Had ik ook het liefst gedaan, maar heb stoer even mee gewandeld. Eenmaal terug op de camping kreeg ik van vrouwtje een fleurig dekentje over me heen en was ik niet meer in beweging te krijgen..

Daar ben ik weer, deel 1

HĆ©, hĆ© eindelijk was het weer zover. De vakantietijd is daar! Ik was er wel aan toe. Het is een goed jaar geweest hoor, maar dat betekent ook dat ik honderden keren achter het vrouwtje aangelopen heb en elke ochtend de deur uit voor je ontbijtje ā€¦ Ik kan wel zeggen, ik was er aan toe! Dit jaar ging het wel heel anders met het op reis gaan...eerst vertrok baasje met z' n rugzakje, een paar dagen later ging vrouwtje er vandoor met een koffer en de auto en ik mocht niet achterin springen. Helemaal alleen lieten ze me achter op de camping, nou okee, dat is niet helemaal waar. Marianne en Seia waren er nog en later op de dag kwamen Dick en Ike ook weer de camping op rijden. Best gezellig zo. Op een gegeven moment hoor ik de auto weer aan komen en daar zijn ze allebei terug. Van vreugde sprong ik met mijn 17 kilootjes het vrouwtje omver. De volgende dag begon het er echt op te lijken, het caravannetje ging open, er gingen slaapspullen in en ik ging er echt in geloven toen mijn mand uit de kamer werd gehaald en in de auto werd gezet. Yeah!!! Vakantie!!

  1. De eerste dag maar even kalm aan, vorig jaar had ik ze al laten weten dat ik niet van die bochtige weggetjes hou en dat hebben ze onthouden! Op de eerste camping werd ik gelijk begroet door een hele grote, mooie herdershond. Nou ben ik op mijn leeftijd niet meer zo geĆÆnteresseerd in het andere geslacht en dat heb ik hem laten merken toen ie te dicht bij kwam, wat een jankerd zegā€¦De dagwandeling ging over die nare kinderkopjes naar iets met heel veel trappen. (De kathedraal van Lamego, de trappen zijn vergelijkbaar met de Dom Jesus van Braga, kh) Het menu van die avond was kip, een geheel verantwoord mager diner! De volgende dag weer verder, vrouwtje bedacht onderweg nog een leuk uitstapje over een oude brug (Ponte da Lima), waar ik maar even mijn shit heb achter gelaten. Ik weet dat ze het altijd opruimen, dus die kick gunde ik mezelf even ;). Op het terras een bakkie water voor mij en een biertje voor de bazen ze zeiden dat ze het helemaal niet erg vonden om buiten te zitten ( ik mag nergens naar binnen), omdat het niet koud is.

  2. Zo hĆ©, hĆ© even verder met mā€™ n verhaal, denk dat ze uit eten zijn, want ik lig binnen in ut hokkie. Waar was ik gebleven, oja daar bij die mooie lange brug. Terug naar de auto, nog een klein stukje zeiden ze. Nou dat viel tegen, we stopten ergens maar ik hoorde vrouwtje zeggen dat het verboden was voor honden, sinds een half jaar..welke soortgenoot of zeer waarschijnlijk zijn of haar baas heeft dat voor elkaar gekregen. Na ja verder dus, gelukkig maar, want ze hadden mij ook buiten de poort kunnen zetten. Ach en ze zijn zo bedreven in het tent opzetten, dat ze dat ook in het donker kunnen. Ik mocht weer even uitrusten van alle vermoeienissen, zij gingen nog even op pad. Ze kwamen zonder iets te eten voor mij terug, dus ik weet niet waar ze geweest zijnā€¦ Nou gisteren sla ik even over, we zitten nu wel aan zee! Vandaag ging de mand niet mee, wel het matje van Frieda. Ik heb lekker liggen pitten, een paar keer eruit voor een plasje en na een paar uur waren we ergens, waar het hard waaide en ik iets hoorde zeggen over het einde van de wereld. Nou er gebeurde daar niks raars hoor.. Op de Ć©Ć©n of andere manier wist baasje allerlei kronkelige binnendoor weggetjes te vinden en waren we vlot weer terug op de camping..Tsja en toen vond vrouwtje dat ik nog even de pootjes moest strekken, dus op naar het strand. Wat een geuren, ik vind het heerlijk. Nou en toen lieten ze mij weer achter en kon ik mijn verhaal afmaken! Ik zal vrouwtje vragen er ook wat fotoā€™s bij te doen, maar volgens mij heeft ze niet de juiste dingetjes bij zich. Kijk maar even op haar faceboek pagina, daar staat soms wel iets!

Terug...

Ik heb nu als bijnaam ook nog ā€œzeehondā€ gekregen en ik denk dat ik daar deze reis maar mee moet afronden. Om jullie nog een keer lastig te vallen met een strandwandeling, een lunch, een autorit, een middagje op een terras, het gaat vervelen. Wel heb ik vanochtend voor elkaar gekregen, wat ik eigenlijk de hele vakantie al wilde doenā€¦.ik ben ff lekker bij de baasjes op het bed gesprongenā€¦ Gelukkig vonden ze het (even) leukā€¦ We zijn nu terug op de camping waar we zijn begonnen, ik moet zeggen dat ze het goed doen zoā€™n ā€œtour nostaigĆ­aā€, keurig weer eindigen waar je begonnen bent, zodat ik het ook blijf snappen. En tsja dan komt het evaluatiemoment dichtbij en moet ik toch echt aan baasje en vrouwtje vragen of ik nog een keer mee magā€¦.????

"Nou Fief, het was wat onverwacht dat we besloten om je mee te nemen, maar het was wel een bijzondere ervaring. Erg goed voor het inlevingsvermogen en ik snap nu ook veel beter waarom mensen hun hond mee willen op vakantie. Wat gezellig zeg, maar dan wel met mooi weer, zodat we samen op een terrasje kunnen zitten, buiten kunnen eten, en je niet in de regen hoeven uit te laten. Gelukkig blijf jij rustig in de auto liggen als wij boodschappen gaan doen, of als het slecht weer is en we niet buiten kunnen en we proberen natuurlijk altijd wat lekkers voor je mee te nemen. Echt Fief, je hebt wederom bewezen dat je de ideale campinghond bent!"

Onze ā€œtour nostalgĆ­aā€ is ten einde. Het was niet gepland om al die plekken waar we eerder zijn geweest te bezoeken, het ontstond gaandeweg en het was zeker leuk! We hebben ook nieuwe plekken ontdekt, Tomar (heel leuk stadje met een prachtig oud convent / klooster) en Fuseta, in Algarve.Het leuke van reizen in Portugal vind ik, dat nu we de taal spreken, het allemaal lekker makkelijk gaat. En met Fifi erbij zijn we wat langer op Ć©Ć©n plek gebleven en dat was ook wel goed voor ons vakantiegevoel. Relaxed, genieten van het zonnetje als die er was, heerlijke mooie lunches aan de strandjes waar we waren, dat is echt zoā€™n luxe! En ook het slapen en kokerellen in de Eriba is heel goed bevallen, kortomā€¦we mottuh ut nog een keertje over doen! Nu op naar een nieuw campingseizoen

Cool
en ons lustrum op Ponte das TrĆŖs Entradas dit jaar, 5 jaar.

Bij terugkomst, gisteren, werden we verrast door een prachtige witte Serra da Estrela, dus misschien dat ik Fifi ook nog even met de pootjes in de sneeuw laat lopen, ergens komende week!

En Fifi loopt hier weer rond alsof ze niet weg geweest is

Wink

Ik maak wat mee...

Fuseta (Portugal)- Isla Cristina (Spanje) - Serpa (Portugal)

Ineens hoefde ik een dag niet in de auto. Ze waren niet vooruit te branden, maar de zon deed het goed dus ik ben lekker gaan liggen bakken tussen de stoelen van baasje en vrouwtje. Jaja, zo word ik een echte hot-dog. We gingen met zā€™n drieĆ«n naar het strand, en toen heb ik nog even lekker gerend. De volgende stop was het terras, dus ik kon lekker uitrusten.

De volgende dag waren ze ook weer erg lui, maar ineens veerden ze op en gingen we het dorp inā€¦ik snapte het even niet toen ik onder de tafel moest gaan zitten, maar daarna begreep ik het helemaal, we gingen buiten eten! Jippie, Kippie, dat is altijd lekker smullen.

Einde van de middag wilde vrouwtje nog even gaan wandelen en ik moest mee, maar ik had helemaal geen zin, dat gedoe met die riem en al die andere honden op het strandje, nee hoor, vandaag ff niet. Ze begreep het en we liepen weer terug naar de camping.

En ja hoor bij het wakker worden had ik het al door, we gaan weer verder. Er wordt opgeruimd, mijn mand gaat naar buiten en ik kijk het ff rustig aan. Ach weet je wat, de autodeur staat open, dan kan ik net zo goed al vast op de achterbank gaan liggen en ik merk vanzelf wanneer we vertrekken..

Nu ben ik al op de 5e camping en ik begin het allemaal te snappen. Als baasje niet op de stoel gaat zitten, dan kan ik er ook op springen en lekker naast vrouwtje gaan zitten (in het zonnetje natuurlijk) en als de tent nog niet opgezet is, maar wel klaar ligt, kan ik er ook op gaan liggen i.p.v. er in.

En ineens was het weer wandeltijd en ik heb me toch wat ontdekt..wowā€¦ zoals de meesten van jullie weten kan ik heel goed pindaā€™s pellen, ik haal de buitenschil er vanaf en eet lekker de pindaā€™s op. En wat ik vandaag ontdekte op het strand is dat het met schelpjes hetzelfde werkt, dus ik heb lekker gesnuffeld of er her en der nog wat in zat. Smikkelen hoor, daarvoor hoef ik niet aan een tafel te zitten zoals de baasjes wel deden. Maar dat was ook wel erg lekker ;)

ā€¦Heb ik jullie al eens verteld over hoe mijn dag begintā€¦nee hĆ©? De hele nacht slaap ik lekker op de grond aan de voeten van mijn baasjes, we ronken lekker tegen elkaar in dus dat maakt allemaal niet uit. Als baasje opstaat dan loop ik mā€™n eerste rondje met hem, en als we terug zijn dan kruip ik weer ff lekker op mā€™n slaapplek en wacht tot het vrouwtje wakker word. Ik krijg dan altijd een flinke aai van dā€™r en als beloning krijgt ze een dikke lik van mij. We knuffelen nog wat en dan is het ontbijt-tijd. En daarna loop ik nog een rondje met het vrouwtje, of zoals vandaag ging ik in de auto, shop-dag waarschijnlijk want de mand en de tent bleven staanā€¦Toen ze stopten mocht ik weer lekker in de auto blijven liggen.

(Jaha Fifi, we hadden een groot winkelcentrum ontdekt, met een Primarkā€¦dat wordt ff inslaan dachten we..nou ja okee, de oogst was wat t-shirts, een leuk hes, kussenslopen en een paar stevige kussens om tegenaan te zitten in de caravan (de lounge-seat in wording) , sokken voor Thomas en een douchegordijn..en sorry Fief ā€¦niks voor jouā€¦)

En toen was het weer strand/lunchtijd en ik ben al echte strandmanieren aan het leren, want ik heb paĆ«lla uit een schelp gegeten en ook water drink ik nu uit een schelp. Nou eenmaal terug op de camping moest ik wel weer ff flink uitrusten hoor. En op de avondwandeling heb ik die konijntjes niet gezienā€¦

En ja hoor, daar gingen we weer. Ik snap het wel, want er was geen zon en daar ben ik erg gek op en mijn baasjes ook.

Bedankt voor al jullie leuke en positieve reacties. Vrouwtje leest ze voor en dan kwispel ik van vreugde, ik wist ook niet dat ik zoā€™n leuke poot van schrijven had.

Een dikke lebber van mij, Fifi :)