Hallo allemaal,

Het is zondag, dus heb ik ff tijd om te schrijven over de laatste dag van mijn reis, daarna werd alles anders, maar misschien moet vrouwtje dat maar vertellen, want ik snap al die woorden niet zo. Nou we gingen dus weer verder, maar waar heen, dat wist ik nog steeds niet, ze zei iets van goh Fifi gaan we naar Nederland, het zal wel dacht ik. Als ik maar lekker m´n tukkie kan doen. We reden lekker snel die dag, er is niks op de weg zei ze. En opeens stonden we stil, vrouwtje werd een beetje zenuwachtig, oh jee, de grens nu al dicht, zei ze. Maar we reden heel langzaam door, toch altijd wel een goed teken denk ik.

We stopten weer bij zo´n sterk ruikend gebouw en toen hoorde ik haar zeggen, rond 6 uur zijn we er wel. Er is dus een eindbestemming, maar waar, dat is voor mij nog steeds de vraag.

Nog even lekker getukt en toen stopten we, we zijn er Fifi, zei ze. Nou dan maar eens zien waar ik terecht gekomen ben. De deur gaat open en we staan weer voor zo´n grijze deur die automatisch open gaat en dan sta ik weer in zo´n ding die je optilt, ik vind het maar gek. Maar vrouwtje doet of het de normaalste zaak van de wereld is, dus ik vertrouw er maar op.

Nou toen nog een stukje lopen, binnen, en toen snapte ik het, daar is Oma. Dat is toch even gek hoor, niet op de camping maar heel ergens anders. En Oma heeft een vloer waarop mijn nagels een heel gek tikkend geluid maken, alsof ik op hoge hakken loop. Al snel heb ik het kleed gevonden en daar kon ik weer lekker liggen. Ik kreeg al snel een hapje te eten en we gingen weer even naar buiten. Toen ik mijn plasje ergens wilde doen, zei vrouwtje dat dat niet mocht, Nederlanders willen dat niet in voortuin, Fief, zei ze.... Nu loop ik aldoor aan de lijn.

En we zijn er nog steeds, het is al heel lang geleden dat we hier gekomen zijn.