Zo voelt het (ongeveer)
Ik zit 's nachts vaak omhoog te kijken
Als ik me onzeker voel
Mijn ogen op oneindig
Ik zie een heleboel
Eindeloze rijen sterren
En een grenzeloos gewelf
Ze maken me alleen maar kleiner
Veel kleiner dan mezelf
Probeer me voor te stellen
Hoe dat dan daar boven gaat
Wil wel iets begrijpen
Van wat er niet en wel bestaat
Ik denk aan waar het ophoudt
En dat daar dan toch iets moet zijn
Sterrenachten en gedachten
Waarin ik verdwijn
Zwevend zoek ik door die ruimte
Naar de grenzen van het niets
Een machteloos gevoel bekruipt me
Waar is het einde van het iets
Lichtjaren brengen me niet verder
Van zwarte gaten ben ik bang
Wat ben ik dan, wie zijn wij dan
En nog voor hoelang ??
Vragen, vragen, duizend vragen
Over een onbekend gebied
Astronomische getallen
Beantwoorden die niet
Wel voel ik me meestal beter
Zo na verloop van tijd
Want wat is er nu nog belangrijk
Bij zoveel, zoveel oneindigheid ?
met dank aan tekst van Boudewijn Spitzen!
En nog een update van waar ik zoal mee bezig ben:
dozen inpakken, nog meer papierwerk, de gemeente wilde me nog niet uitschrijven, het vertrek komt heel dichtbij, zin in het feestje op 30 mei, nog een laatste trainingsopzet voor de LOI gemaakt, vandaag nog een dagje naar Olst, gesprekjes/mailtjes naar Portugal, morgen verder met inpakken, zaterdag sjouwen, ook nog naar de kapper, zondag feestje (gelukkig de catering uitbesteed), maandag , laatste tennisles, dinsdag: inpakken, opruimen, schoonmaken, lekker uit eten gaan met m'n moeder, woensdag huis verhuurd, uitschrijven bij de gemeente, laatste spulletjes in de auto, op naar Thomas, donderdagochtend VERTREK (heel vroeg rijden) en dan 's avonds de sterren in Frankrijk bewonderen
Volgen jullie me nog? Dit is mijn orde in de chaos die emigratie en een bedrijf in het buitenland beginnen heeten ik vind het nog steeds leuk!!
Liefs, Karin
Reacties
Reacties
heb mun speech nog nie af hoor, ff geduld hahahahaha
Mooi gedicht,sterkte met pakken.
Gelukkig dat je het nog steeds leuk vind. Dat is je uitgangspunt.
Mijn hart moet maar mee gaan!!!!!!
liefs
Ik volg het nog, druk, druk, druk en dan nog tijd vinden om orde te scheppen in de chaos! Enneh, het wordt vast nog leuker!
Ben benieuwd naar de speech van Mina, ik neem mijn zakdoeken mee.
liefs carla
Mooi gedicht, geeft wel iets prijs van je gevoelens. Denk niet dat het zo oneindig ver is (Portugal). Wens jullie al het goede toe met het vertrek en aankomst. Daarna zie je wel weer. Maak je niet te druk en geniet van alles wat voorbij komt.
Groetjes vanuit huize Hart
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}