campinginportugal.reismee.nl

Zo voelt het (ongeveer)

Ik zit 's nachts vaak omhoog te kijken
Als ik me onzeker voel
Mijn ogen op oneindig
Ik zie een heleboel

Eindeloze rijen sterren
En een grenzeloos gewelf
Ze maken me alleen maar kleiner
Veel kleiner dan mezelf

Probeer me voor te stellen
Hoe dat dan daar boven gaat
Wil wel iets begrijpen
Van wat er niet en wel bestaat

Ik denk aan waar het ophoudt
En dat daar dan toch iets moet zijn
Sterrenachten en gedachten
Waarin ik verdwijn

Zwevend zoek ik door die ruimte
Naar de grenzen van het niets
Een machteloos gevoel bekruipt me
Waar is het einde van het iets
Lichtjaren brengen me niet verder
Van zwarte gaten ben ik bang

Wat ben ik dan, wie zijn wij dan
En nog voor hoelang ??

Vragen, vragen, duizend vragen
Over een onbekend gebied
Astronomische getallen
Beantwoorden die niet

Wel voel ik me meestal beter
Zo na verloop van tijd
Want wat is er nu nog belangrijk
Bij zoveel, zoveel oneindigheid ?

met dank aan tekst van Boudewijn Spitzen!

En nog een update van waar ik zoal mee bezig ben:

dozen inpakken, nog meer papierwerk, de gemeente wilde me nog niet uitschrijven, het vertrek komt heel dichtbij, zin in het feestje op 30 mei, nog een laatste trainingsopzet voor de LOI gemaakt, vandaag nog een dagje naar Olst, gesprekjes/mailtjes naar Portugal, morgen verder met inpakken, zaterdag sjouwen, ook nog naar de kapper, zondag feestje (gelukkig de catering uitbesteed), maandag , laatste tennisles

Frown
, dinsdag: inpakken, opruimen, schoonmaken, lekker uit eten gaan met m'n moeder, woensdag huis verhuurd, uitschrijven bij de gemeente, laatste spulletjes in de auto, op naar Thomas, donderdagochtend VERTREK (heel vroeg rijden) en dan 's avonds de sterren in Frankrijk bewonderen
Cool

Volgen jullie me nog? Dit is mijn orde in de chaos die emigratie en een bedrijf in het buitenland beginnen heet

Tongue out
en ik vind het nog steeds leuk!!

Liefs, Karin

Reacties

Reacties

mina bakgraag

heb mun speech nog nie af hoor, ff geduld hahahahaha

Erna L

Mooi gedicht,sterkte met pakken.

Jacqueline

Gelukkig dat je het nog steeds leuk vind. Dat is je uitgangspunt.
Mijn hart moet maar mee gaan!!!!!!
liefs

carla

Ik volg het nog, druk, druk, druk en dan nog tijd vinden om orde te scheppen in de chaos! Enneh, het wordt vast nog leuker!
Ben benieuwd naar de speech van Mina, ik neem mijn zakdoeken mee.

liefs carla

Fred

Mooi gedicht, geeft wel iets prijs van je gevoelens. Denk niet dat het zo oneindig ver is (Portugal). Wens jullie al het goede toe met het vertrek en aankomst. Daarna zie je wel weer. Maak je niet te druk en geniet van alles wat voorbij komt.

Groetjes vanuit huize Hart

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!