Het is weer eens zo’n week dat je beseft hoe moeilijk het is om te zijn vertrokken naar een land en plek ver weg, dus laat ik daar ook maar eens over schrijven. Het is zo dubbel, ik voel me hier helemaal op m’n plek, steeds meer en alle positieve reacties van bezoekers, de complimenten over het verzette werk en de positieve reacties van de locale mensen doen me goed. Maar deze weken met het bezoek van m’n tennismaatjes met aanhang, het overlijden van een goede vriend van mijn ouders, het overlijden van de vader van Floor, de komst van Thomas (en voor hem het afscheid van thuis en Bram), de bruiloft van Martin en Renita, de buufjes die op reis gaan…. Het zijn zoveel momenten waar ik anders dichterbij geweest zou zijn. Ik had in de auto kunnen stappen om naar m’n moeder te gaan en met haar mee kunnen gaan naar de crematie, ik had even bij Floor binnen kunnen wippen om het verdriet om haar vader te delen en een bakkie te doen, ik had, ik had….al die dingen kunnen doen die zo vanzelfsprekend zijn als je in de buurt bent. (En waar je dan soms niet eens aan toe komt of geeft omdat je in de ratrace van Nederland zit….)

Twee weken geleden kwam Thomas…. Lang verwacht en ineens stond hij daar… in één dag doorgereden vanuit Frankrijk, om maar snel hier te zijn. HEERLIJK, er viel een last van m’n schouders!!

Vorige week zaterdag kwam Peter, m’n tennisman (met z’n gezin). Al jaren is hij bezig om z’n vliegangst te overwinnen en ineens, tijdens een geslaagde rommelmarkt die we hier organiseerden op Koninginnedag…….stond hij daar!! Pffffffff dikke tranen in de ogen!!! En het was ook heerlijk om weer te kunnen knuffen met Anne Sophie en Rosa!! Anne gaan we hier ooit nog terugzien, ze stond nu met haar 12 jaren al heel stoer achter de bar!

De volgende dag kwamen Luus, Ino, Corina en Dirk. Ook Luus heeft haar angst overwonnen en is gegaan en wil terugkomen…. Jaha, ooit gaat ze huppelend het vliegtuig in…. Olga en Dirk kwamen ook weer een paar dagen langs, ook zij gaan Portugal helemaal ontdekken!!

Het is zo fijn om iedereen deze mooie plek te laten zien……en begrip te krijgen voor de stap die we hebben gezet en mensen mee te laten genieten van het leven en de gastvrijheid hier. Het is zo heerlijk om weer lekker te kunnen geiten, ouwehoeren, keten, serieuze gesprekken te hebben en ……..van de likeurtjes te genieten (niet aan te slepen……..) en tot 23 te tellen…….de glazen werden steeds voller……en toen ik ging stttttottteren en bleef hangen bij één en tttttttttttwintttttttigggg was Dirk eindelijk blij…..tsja tis niet uit te leggen, maar dikke pret hadden we wel! Ik heb als barkeeper een lesje likeurttttttttttttttjes schenken gehad! BEDANKTTTTTTTTTTTTTTTTT

De localo’s waren ook helemaal blij met al deze leven in de brouwerij!!

En al klussend zijn de picknickbanken geschilderd, is het sportveld schoongemaakt, staat er een kinderbadje waar al in gezwommen is door de stoere meiden Anne en Rosa en andere kinderen. Gré heeft de muur bij de bar geschrobd en Peter heeft alle lichten op de camping weer aan de praat gekregen (nu de slagboom nog ;) ….superrrrrrr wat een hulp weer J allemaal reuze bedankt!!

Onze kok z’n kookkunsten worden enorm gewaardeerd, dus daar gaan we verder mee! En ook de rommelmarkt die we hier op Koninginnedag hebben georganiseerd, was ondanks het Hollandse weer, een succes. Dus ook daar gaan we mee door. De hamburgers, zelfgemaakte patatten en sateetjes werden goed verkocht en smaakten overheerlijk! En de verkopers vonden het ook een leuk initiatief en voor herhaling vatbaar!

Maar het afscheid nemen……….ik vind het nog steeds niet leuk…….:( de hele dag heb ik het liedje van Marco Borsato in m’n hoofd…….afscheid nemen bestaat niet…….. en het is ook een week waarin ik heel diep besef hoe bijzonder vriendschappen zijn! Lieverds, bedankt!!

Tot de volgende keer!

Beijinhos (knuffel), Karin