Storm, regen en gesloten campings, dat is volgens vrouwtje de titel van dit stukje! Toen ik zondagavond lekker aan het schrijven was, was het om me heen heel lawaaierig. Ik hou daar niet zo van, kijk, die geluiden van de rivier bij onze camping ken ik, maar dit lawaai..ik ben diep onder de slaapzak in mijn mandje gekropen! Ook ‘ s nachts ging het nog behoorlijk tekeer en ‘s ochtends kon ik gewoon het water van de tentvloer drinken. Maar die stoere, doorgewinterde kampeerbaasjes van wilden verder. Nou dat werd een rustdag voor mij, ik ben op de achterbank neergeploft, er heel even vanaf geweest voor een plasje en daar gingen we weer. Vrouwtje moet maar even uitleggen wat er aan de hand was..

Nou okee dan Fief, doe ik. We wilden naar A Coruña, en hadden een camping gezien in de gids en op internet die het hele jaar open is. Daar eenmaal aangekomen in de regen, bij een dichte slagboom en lege receptie, kwam er nadat ik aan de bel had geklingeld iemand aanlopen om te zeggen dat de camping dicht was...En daar stonden we op ee steile afrit, waar het lastig keren was. Geen hulp, zoek het maar uit...Met veel gedoe gekeerd, steile helling en rokende koppeling, weer terug (niemand moet ooit nog zeggen dat het bij ons zo steil is ;)). Ok, er zou nog een andere open zijn..nee dus...op internet had ik nog gezie dat in een plaatsje verderop 4 campings zijn, waarvan 2 het hele jaar open. Vol goede moed verder, maar ook daar alles dicht. Een ritje door A Coruña met auto en caravan leek ons geen goede optie, hotelletje gaat niet met Fifi, terug ri Santiago de Compostella wilden we niet, dus op zoek naar de dichtst bijzijnde camping die open was...200 km. Baksteen op het gaspedaal en gaan. Fief kon lekker doorronken op de achterbank, het was haar rustdag.

Zo Fief, nou jij weer!

Nou, ik was dus lekker uitgerust en kon vanochtend lekker rondrennen op het gras hier op de camping! De tent bleef staan, alles ging heel kalm aan, lekker zitten in het zonnetje, helemaal goed! Op een gegeven moment gingen we toch met de auto, maar niet zo lang. We gingen een stukje lopen, en ik loop altijd liever op het asfalt dan op de stoep, maar dat leverde me een paar venijnige rukken aan de riem op. Baasje maakte veel foto’s, dus ik denk dat ie het wel leuk vond daar. En toen weer even uitrusten, in het zonnetje, met een hapje en een drankje! Toen weer verder met de auto, zodat ze nog iets van het landschap konden zien! En nu weer lekker relaxed, met het kacheltje aan, dekentje over in de tent.

Ja hoor, daar gingen we weer, op naar de bergen deze keer! Deze camping lijkt een beetje op thuis, kabbelend riviertje, bergen, een bar met een houtvuur en ik mocht binnen, dus ik weer lekker mijn favoriete standje als hot dog ingenomen. Helaas gingen we weer terug naar de tent en even later gingen ze er van door. Ik lekker tukken en toen ze terug kwamen wachtte de beloning...stukjes vlees, smullen!

En toen … Een dagje regen, dus ik dacht dat wordt binnen blijven, maar nee hoor, ze gaan toch op pad...Jaha, Fief, 10 jaar geleden konden we de tocht naar de meren en Covadonga in de Picos de Europa niet maken, wegens een overvloed aan toeristen...maar nu hadden we de weg (bijna) voor ons zelf!

Jaha, ik genoot van alle geuren daar boven in de bergen, gelukkig was het droog en ging vrouwtje ook niet ver wandelen. Baasje vond het te koud, en zat al weer in de auto. Had ik ook het liefst gedaan, maar heb stoer even mee gewandeld. Eenmaal terug op de camping kreeg ik van vrouwtje een fleurig dekentje over me heen en was ik niet meer in beweging te krijgen..